Psalm 122
Psalmus 122
Ad te levávi óculos meos, * qui hábitas in caelis.
Ecce, sicut óculi servórum * in mánibus dominórum suórum,
Sicut óculi ancíllae in mánibus dóminae suae: * ita óculi nostri ad Dóminum, Deum nostrum, donec misereátur nostri.
Miserére nostri, Dómine, miserére nostri: * quia multum repléti sumus despectióne:
Quia multum repléta est ánima nostra: * oppróbrium abundántibus, et despéctio supérbis.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sáecula saeculórum. Amen.
Psalm 122
Ku tobie podnosiłem oczy moje, * który mieszkasz w niebiesiech.
Oto jako oczy sług * w rękach panów swoich,
Jako oczy służebnice w rękach pani swojej: * tak oczy nasze do Pana, Boga naszego, aż się zmiłuje nad nami.
Zmiłuj się nad nami, Panie, zmiłuj się nad nami: * bośmyć bardzo napełnieni wzgardy:
Bo jest bardzo napełniona dusza nasza: * pośmiewiskiem bogatych, i wzgardą pysznych.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.