Antypapież heretyk Albino Luciani aka Jan Paweł I
(26.08.1978 – 28.09.1978)
Jako antykardynał Luciani znany był jako liberał i faworyt antykardynała „innowatora” Benelliego.
Uzyskał doktorat z teologii opierając się na pracy Rosminiego Serbatiego (1797-1855), człowieka, którego 40 twierdzeń zawartych w jego książkach zostało potępionych przez Święte Oficjum Kościoła Katolickiego w 1887 roku.
Nie zgodził się na koronację papieską, co tylko potwierdza, że nie był on katolickim papieżem.
Został natomiast „obleczony” w paliusz jako „Biskup Rzymu” – ulubiony tytuł anglikanów, którzy skutecznie sprowadzili papiestwo do poziomu Arcybiskupstwa Canterbury.
Odprawił watykańską straż, pozbył się „Sedia gestatoria” i „zniósł” tytuł „Pontifex Maximus”.
W zaledwie trzydzieści dni po wyborze zmarł w bliżej niewyjaśnionych okolicznościach.
Mimo iż jego rządy były krótkie, to jednak postępował zgodnie z oczekiwaniami swojego poprzednika antypapieża Pawła VI i jego antykardynałów, których ten wypromował.
Herezje Antypapieża Jana Pawła I
We wrześniu 1978 postawił za wzór klasycznego przykładu samozaparcia i oddania obowiązkom, masona i satanistę, niejakiego Giosue Carducci, profesora na Uniwersytecie w Bolonii, założyciela dwóch masońskich lóż oraz autora długiego i bluźnierczego „Hymnu do szatana”.
Antypapież Jan Paweł I Był gorliwym feministą, na co wskazują jego listy pisane m.in. do dramaturga Carlo Goldoniego zawarte w jego na krótko głośnej książce zatytułowanej „Humbly Yours”.
Skory był do wypowiadania zadziwiających herezji typu:
Bóg jest kobietą.
W kwestii wolności religijnej otwarcie stwierdził, że także kłamstwo i herezja ma swoje prawa:
Przez lata uczyłem, że tylko prawda ma prawa. Teraz przekonałem się, że byliśmy w błędzie. (Time Magazine)
