Psalm 4
Psalmus 4
Cum invocárem exaudívit me Deus justítiae meae: * in tribulatióne dilatásti mihi.
Miserére mei, * et exáudi oratiónem meam.
Fílii hóminum, úsquequo gravi corde? * ut quid dilígitis vanitátem, et quáeritis mendácium?
Et scitóte quóniam mirificávit Dóminus sanctum suum: * Dóminus exáudiet me cum clamávero ad eum.
Irascímini, et nolíte peccáre: * quae dícitis in córdibus vestris, in cubílibus vestris compungímini.
Sacrificáte sacrifícium justítiae, et speráte in Dómino. * Multi dicunt: Quis osténdit nobis bona?
Signátum est super nos lumen vultus tui, Dómine: * dedísti laetítiam in corde meo.
A fructu fruménti, vini, et ólei sui * multiplicáti sunt.
In pace in idípsum * dórmiam, et requiéscam;
Quóniam tu, Dómine, singuláriter in spe * constituísti me.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sáecula saeculórum. Amen.
Psalm 4
Kiedym wzywał, wysłuchał mię Bóg sprawiedliwości mojej: * w uciśnieniu rozprzestrzeniłeś mi.
Zmiłuj się nademną, * a wysłuchaj modlitwę moją.
Synowie człowieczy, pókiż ciężkiego serca? * przecz miłujecie marność, i szukacie kłamstwa?
Wiedzcież, iż dziwnym uczynił Pan świętego swego: * wysłucha mię Pan, gdy zawołam do niego.
Gniewajcie się, a nie grzeszcie: * co mówicie w sercach waszych, na łóżkach waszych żałujcie.
Ofiarujcie ofiarę sprawiedliwości, a ufajcie w Panu. * Wiele ich mówią: Któż nam okazał dobra?
Naznamionowana jest nad nami światłość oblicza twego, Panie: * dałeś wesele w sercu mojem.
Od urodzaju zboża, wina i oliwy swej * rozmnożeni są.
W pokoju pospołu * będę spał i odpoczywał:
Bo ty, Panie, osobliwie w nadziei * postanowiłeś mię.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.