Psalm 119
Psalmus 119
Ad Dóminum cum tribulárer clamávi: * et exaudívit me.
Dómine, líbera ánimam meam a lábiis iníquis, * et a lingua dolósa.
Quid detur tibi, aut quid apponátur tibi * ad linguam dolósam?
Sagíttae poténtis acútae, * cum carbónibus desolatóriis.
Heu mihi, quia incolátus meus prolongátus est: habitávi cum habitántibus Cedar: * multum íncola fuit ánima mea.
Cum his, qui odérunt pacem, eram pacíficus: * cum loquébar illis, impugnábant me gratis.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sáecula saeculórum. Amen.
Psalm 119
Wołałem do Pana, gdym był utrapiony: * i wysłuchał mię.
Panie, wyzwól duszę moją od ust nieprawych, * i od języka zdradliwego.
Coć może być dano, albo coć może być przyłożono * do języka zdradliwego?
Strzały mocarzowe ostre, * z węglem pustoszącym.
Ach mnie, że się mieszkanie moje przedłużyło: mieszkałem z obywatelmi Cedar: * długo przebywała (z nimi) Dusza moja.
Z tymi, którzy nienawidzą pokoju, byłem spokojny: * gdym mówił z nimi: prześladowali mię bez przyczyny.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.