Psalm 113
Psalmus 113
In éxitu Israël de aegýpto, * domus Iacob de pópulo bárbaro:
Facta est Iudáea sanctificátio eius, * Israël potéstas eius.
Mare vidit, et fugit: * Iordánis convérsus est retrórsum.
Montes exsultavérunt ut aríetes, * et colles sicut agni óvium.
Quid est tibi, mare, quod fugísti: * et tu, Iordánis, quia convérsus es retrórsum?
Montes, exsultástis sicut aríetes, * et colles, sicut agni óvium.
A fácie Dómini mota est terra, * a fácie Dei Iacob.
Qui convértit petram in stagna aquárum, * et rupem in fontes aquárum.
Non nobis, Dómine, non nobis: * sed nómini tuo da glóriam.
Super misericórdia tua, et veritáte tua: * nequándo dicant gentes: Ubi est Deus eórum?
Deus autem noster in caelo: * ómnia quaecúmque vóluit, fecit.
Simulácra géntium argéntum, et aurum, * ópera mánuum hóminum.
Os habent, et non loquéntur: * óculos habent, et non vidébunt.
Aures habent, et non áudient: * nares habent, et non odorábunt.
Manus habent, et non palpábunt: pedes habent, et non ambulábunt: * non clamábunt in gútture suo.
Símiles illis fiant qui fáciunt ea: * et omnes qui confídunt in eis.
Domus Israël sperávit in Dómino: * adiútor eórum et protéctor eórum est,
Domus Aaron sperávit in Dómino: * adiútor eórum et protéctor eórum est,
Qui timent Dóminum, speravérunt in Dómino: * adiútor eórum et protéctor eórum est.
Dóminus memor fuit nostri: * et benedíxit nobis:
Benedíxit dómui Israël: * benedíxit dómui Aaron.
Benedíxit ómnibus, qui timent Dóminum, * pusíllis cum maióribus.
Adíciat Dóminus super vos: * super vos, et super fílios vestros.
Benedícti vos a Dómino, * qui fecit caelum, et terram.
Caelum caeli Dómino: * terram autem dedit fíliis hóminum.
Non mórtui laudábunt te, Dómine: * neque omnes, qui descéndunt in inférnum.
Sed nos qui vívimus, benedícimus Dómino, * ex hoc nunc et usque in sáeculum.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sáecula saeculórum. Amen.
Psalm 113
Gdy wychodził lud Izraelski z Egiptu, * dom Jakóbów z ludu pogańskiego:
Stał się lud Judzki poświęcenie jego, * Izrael moc jego.
Morze ujrzało i uciekło: * Jordan wrócił się nazad.
Góry stały jako barani, * a pagórki jako jagnięta.
Cóż ci się stało, morze, żeś uciekło: * i tobie, Jordanie, żeś się nazad wrócił?
Góry, wyskoczyłyście jako barani, * a pagórki jako jagnięta.
Od oblicza Pańskiego zadrżała ziemia, * od oblicza Boga Jakóbowego.
Który obrócił opokę w wodne jeziora, * a skałę w źródła wodne.
Nie nam, Panie, nie nam: * ale imieniowi twemu daj chwałę.
Dla miłosierdzia twego i dla prawdy twojej: * aby snadź nie rzekli poganie: Gdzież jest Bóg ich?
Ano Bóg nasz na niebie: * wszystko, cokolwiek chciał, uczynił.
Bałwany pogańskie srebro i złoto, * robota rąk człowieczych.
Usta mają, a nie mówią: * oczy mają, a nie ujrzą.
Uszy mają, a nie usłyszą: * nozdrze mają, a nie powoniają.
Ręce mają, a nie będą macać: nogi mają, a nie będą chodzić: * ani wołać będą gardłem swojem.
Niech im podobni będą, którzy je czynią: * i wszyscy, którzy w nich ufają.
Dom Izraelski nadzieję miał w Panu: * pomocnikiem ich i obrońcą ich jest.
Dom Aaronów nadzieję miał w Panu: * pomocnikiem ich i obrońcą ich jest.
Którzy się boją Pana, nadzieję mieli w Panu: * pomocnikiem ich i obrońcą ich jest.
Pan pamiętał na nas: * i błogosławił nam.
Błogosławił domowi Izraelskiemu: * błogosławił domowi Aaronowemu.
Błogosławił wszystkim, którzy się boją Pana, * małym z większymi.
Niech przyczyni Pan na was: * na was i na syny wasze.
Błogosławieni wy od Pana, * który stworzył niebo i ziemię.
Niebo nad niebiosy Panu: * a ziemię dał synom człowieczym.
Nie umarli będą cię chwalić, Panie: * ani wszyscy, którzy zstępują do piekła.
Ale my, którzyśmy żywi, błogosławimy Panu, * od tego czasu aż na wieki.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.