Antypapież Leon XIV został „wyświęcony” na „kapłana” 19 czerwca 1982 roku, a więc już w nieważnym rycie święceń sekty Vaticanum II, narzuconym przez antypapieża Pawła VI dekretem „Pontificalis Romani” z 18 czerwca 1968, obowiązującym od 6 kwietnia 1969 r.

Nie został on więc nigdy wyświęcony na katolickiego kapłana, co oznacza, że jest po prostu osobą świecką.

Co za tym idzie, nawet w przypadku, gdyby nawrócił się na katolicką wiarę, nie mógłby sprawować funkcji katolickiego kapłana, gdyż nie ma kapłańskiej mocy potrzebnej do przeistoczenia Eucharystycznego.

12 grudnia 2014 roku nastąpiła jego „antybiskupia” konsekracja w nowym, nieważnym rycie, udzielona mu w Chiclayo przez wysłannika tej samej sekty.

30 września 2023 roku otrzymał od antypapieża Franciszka nieważną „godność” antykardynała i wkrótce został Prefektem Dicasterium pro Episcopis, aktywnie promując modernistycznych hierarchów.

Jako bliski współpracownik antypapieża Franciszka co tydzień spotykał się z nim, aby konsultować nominacje i kierunek „reform”.

8 maja 2025 roku zgromadzenie heretyckich antykardynałów pod przewodnictwem Władysława II ogłosiło go kolejnym antypapieżem, który przyjął imię Leon XIV.

„Słabszy, lecz zawsze potężny głos papieża Franciszka, który błogosławi Rzym… dziękuję, papieżu Franciszku!”

W swoim pierwszym publicznym przemówieniu 10 maja 2025 r. Leon XIV nazwał heretycki dokument Evangelii Gaudium „arcydziełem” i zapowiedział jego „pełną realizację”.

„Evangelii Gaudium to prawdziwe arcydzieło, program duszpasterski dla Kościoła naszych czasów” – Leon XIV, 10 V 2025.

Pochwała tego dokumentu oznacza aprobatę dla następującej tezy: „Niechrześcijanie, dochowując wierności własnemu sumieniu, mogą osiągnąć łaskę Bożą”, czyli negację dogmatu „Extra Ecclesiam nulla salus”.

Wbrew temu twierdzeniu Pismo Święte głosi:

„I nie ma w żadnym innym zbawienia; albowiem nie jest pod niebem inne imię dane ludziom, w którem byśmy mieli być zbawieni.” (Dz 4, 12)

Już kilka dni później, 12 maja 2025 r., watykański Komitet Dialogu Międzyreligijnego pod jego pieczą wysłał oficjalne orędzie, w którym zachęcił buddystów do „pogłębiania własnej tradycji duchowej” w święto Vesak.

To jawne promowanie pogaństwa dowodzi całkowitej apostazji.

Takie nauczanie sprzeciwia się nakazowi Zbawiciela:

„Idąc tedy, nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego; ucząc je chować wszystko, com wamkolwiek przykazał. A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata.” (Mt 28, 19-20)