Antypapież Franciszek został „wyświęcony” na „kapłana” 13 grudnia 1969 roku, a więc już w nieważnym rycie święceń sekty Vaticanum II, narzuconym przez antypapieża Pawła VI dekretem 'Pontificalis Romani’ z 18 czerwca 1968, który zaczął obowiązywać od 6 kwietnia 1969 roku.

Nie został on więc nigdy wyświęcony na katolickiego kapłana, co oznacza, że jest po prostu osobą świecką.

Co za tym idzie, nawet w przypadku, gdyby cudem nawrócił się na katolicką wiarę, nie mógłby sprawować funkcji katolickiego kapłana, gdyż nie ma kapłańskiej mocy potrzebnej w celu dokonania przemiany Eucharystycznej.

20 maja 1992 roku, antypapież Jan Paweł II wyznaczył Bergoglio na antybiskupa pomocniczego Buenos Aires.

27 czerwca 1992 roku doszło do jego „antybiskupiej konsekracji”, która też jest oczywiście w Kościele Katolickim całkowicie nieważna.

Jako antykardynał corocznie przewodniczył najbardziej liturgicznie-horrendalnym plenerowym „mszom” dziecięcym, w tym m.in. „mszy Pinokia”.

Argentyński biskup anglikański, Gregory Venables, wychwalał wybór Bergoglio na antypapieża, ponieważ ten powiedział mu na międzywyznaniowym spotkaniu, że anglikanie powinni zostać włączeni do Antykościoła bez konieczności nawrócenia.

Pewnego ranka zadzwonił do mnie, abym zjadł z nim śniadanie i powiedział mi bardzo wyraźnie, że Ordynariat jest zupełnie zbędny i że Kościół potrzebuje nas jako anglikanów.

19 czerwca 2006 roku, antykardynał Bergoglio uczestniczył w „Trzecim Braterskim Spotkaniu Wspólnoty Ewangelików i Katolików Odnowionych” w Buenos Aires, gdzie uklęknął by otrzymać „błogosławieństwo” od protestanta – heretyka.

W listopadzie 2012 roku, Bergoglio wraz z żydowsko-masońską lożą B’nai B’rith Argentyny był w swej katedrze w Buenos Aires gospodarzem międzywyznaniowej liturgii.

W Argentynie wraz z miejscową żydowską synagogą co roku świętował Chanukę.

Już jako antypapież stwierdził, że katolicka religia i judaizm są „połączone bardzo szczególną więzią duchową”.

Celowo zbezcześcił tradycję Wielkiego Czwartku odprawiając Nowotwór mszy w więzieniu dla młodocianych i zamiast umycia stóp „kapłanom” (jak to jest w katolickim zwyczaju, na wzór wydarzeń z Wieczernika), umył i ucałował stopy dwunastu więźniów, w tym dwóch kobiet, z których jedna była muzułmanką.

Antypapież Franciszek przeinaczył treść bluźnierczego Koranu publicznie zachęcając muzułmanów do jego przestrzegania.

Zwrócił się także do świeckiego heretyka protestanta tytułując go swoim „bratem biskupem”.

„Przymyka oko” na antykoncepcję i cudzołożne „związki cywilne”, pochwalił przemówienie antykardynała Waltera Kaspera za utorowanie drogi dla udzielania „sakramentów” ludziom żyjącym w cudzołożnym ponownym „małżeństwie”.

Chwalił się, że jego ulubionym „egzorcystą” jest luteranin, czyli świecka osoba, która nie ma w ogóle ani władzy ani pozwolenia by wypędzać szatana.

Notorycznie uchyla się od błogosławienia Znakiem Krzyża i wezwaniem Trójcy Świętej, co jest jawną oznaką wyparcia się dwóch centralnych dogmatów świętej katolickiej wiary.

Sprytnym wybiegiem szatańskim jest przekonanie ludzi, by te demoniczne praktyki podpiąć pod dary Ducha Świętego, o których wspomina Święty Paweł w I Liście do Koryntian.

Nauka katolicka głosi jednak, że dary Ducha Świętego nie są niezbędne i nie nabywa się ich poprzez zewnętrzne praktyki, ale są darami darmowymi, nadzwyczajnymi i przejściowymi, udzielanymi bezpośrednio dla dobra drugich, by pomóc w krzewieniu katolickiej wiary.

Podczas jednego ze spotkań z takimi „charyzmatykami”, na „rekolekcjach” „katolickiej” młodzieży, uczestniczący:

zostali uraczeni charyzmatyczną formą mszy na podłodze, z różnymi charyzmatycznymi piosenkami (dużo wymachiwania rękami, klaskania, kołysania się do rytmu muzyki, gdzie ludzie „zasypiali w Panu”, czyli rzucali się na lewo, na prawo i w środku zgromadzenia). Było tam dużo muzyki z gitarami, bębnami, tamburynami i klaskaniem. Jedna dziewczyna zaczęła chodzić „na czworakach”, podczas gdy młody człowiek na bosaka krążył wokół stołu. W nocy ludzie spali przed kaplicą krzycząc, przeklinając i mówiąc sprośności.

Jest to potępienie wprost Jezusa Chrystusa i katolickiej wiary, ponieważ Pan Jezus powiedział dokładnie coś przeciwnego:

Wtedy Jezus podszedł do nich i przemówił tymi słowami: „Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata.” (Mt 28, 18-20).

I rzekł do nich: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony.” (Mk 16, 15-16).

Antypapież Franciszek deklaruje więc, że główna misja, dla której Syn Boży Jezus Chrystus powołał Apostołów oraz założył Kościół Katolicki jest błędna i jest trucizną.